عکاسی خیابانی همانا داستان سُرایی است. قبل از اینکه از خانه بیرون بروید برنامه ریزی کنید یا داستانی در ذهن تان باشد یا آمادگی پذیرایی از داستانی در خیابان را داشته باشید. عکاسی خیابانی بدون روایت چیزی به جز شات های بی سر و ته نیست. چه فرم ها را روایت کنید، چه فعل ها و اتفاقات را روایت کنید، نتیجه کلی داستان پردازی است. عکاس خیابانی برنامه دارد چون هدف دارد و چون هدفی دارد پس در حال روایت کردن داستان است. تا شما داستانی نداشته باشید سوژه ای ندارید. ولگردی در شهر در مورد یک عکاس خیابانی بی هدف نیست. شما در پسِ زمینه ی ذهن تان هدف یا هدف هایی دارید و حالا راه می افتید تا شات هایی بزنید تا شما را به روایت کردن هدف برساند.