بیان احساسات، به تصویر کشیدن صورت ها و رفتارها می تواند تکنیک بیانی در عکاسی خیابانی باشد اما با توجه به محدودیت های قانونی یا عُرفی نمی توان در جوامع سنتی چنین عکاسی را پیش کشید. شاید در جوامع سطح بالا بتوان از چهره پیرترها یا رفتار جوانان به راحتی عکاسی کرد اما در جوامع سنتی همه چی تابو است. شخصا توصیه می کنم برای عکاسی خیابانی در ایران به وجه غیر مستقیم بودن و فرم گرایانه بودن بیشتر تاکید کنید. فضای شهر از مبلمان شهری گرفته تا درختان، آب و هوا و غیره کمتر حساسیت برانگیز هستند. اگر عکس شما به صورت واید نباشد هم کمتر اَنگ جاسوس بود خواهید گرفت. چرا که فرم یا سوژه ی خاصی را به شکل متمرکز در کادری نمایش می دهید و اطلاعات پس و پیش کادر توسط شما به عمد حذف می شود. هر چند که دیگر یک عکس کاندید (مستندسازی) ندارید اما کمتر به خرابکار بودن متهم می شوید. در ضمن در دوران پست مدرن هنر به مثابه فرم، وجه قابل قبولی دارد و شما برای به تصویر کشیدن حکمرانی رو به زوال می توانید درهای نابود شده ی ساختمان ها را عکاسی کنید.
توصیه می کنم تلاش کنید بیننده را از سوژه به سمت پس زمینه ی عکس هدایت کنید و برای اینکه این کار را درست انجام دهید باید پس زمینه ی شما به سوژه و روایت مرتبط باشد. قاب عکس را در نظر بگیرید، سوژه، محیط اطراف سوژه، پس زمینه ی سوژه، اینها قرار است داستان بگویند پس نمی توانند به هم مرتبط نباشند. زمانی که عکسی را ثبت می کنید باید چشم مخاطب از سوژه به پس زمینه و برعکس برود و برگردد.
فرم در خدمت روایت گری
اینجاست که عکاسی خیابانی از لحاظ بصری خیلی جالب خواهد شد. حضور خطوط، اشکال هندسی و سطوح که فرم ها را نمایان می کنند و این فرم قرار است در خدمت بیان هنری قرار بگیرد. البته در عین حال کادربندی چنین تصاویری سخت است زیرا شما باید زوایای درست را ببینید و نحوه ی ترکیب بندی تصاویر را یاد بگیرید تا عکس هایی که می گیرید برای مخاطب زیبا و دلنشین باشد. کادربندی درست همیشه کلید داشتن عکس موفق است.
عکاسی رنگی و سیاه و سفید
عکاسی سیاه و سفید به دلیل ظاهر کلاسیکی که دارد و همچنین توانایی آن در سرکوب خیلی از حواس پرتی های پس زمینه خیلی وسوسه کننده است. اما صرف نظر از این دلایل شما باید زوایای دیگر عکاسی سیاه و سفید مثل سایه ها، بافت ها و کنتراست را مد نظر قرار دهید. عکاسی سیاه و سفید ظاهر واضح تری به تصاویر می دهد اما عکاسی رنگی هم مزایای خودش را دارد. برخی اوقات یک عکس رنگی خیلی جذاب تر از یک عکس سیاه و سفید است چرا که عادت کرده ایم دنیای اطراف خودمان را به شکل رنگی ببینیم.
یکی از تکنیک های برجسته در عکاسی خیابانی هضم شدن در جمعیت است به شکلی که دیگر دیده نمی شوید. آن وقت می توانید بدون اینکه برایتان مزاحمت فراهم شود کادربندی کنید و عکس بگیرید. یادتان باشد برای رعایت این تکنیک باید دوربین، لنز و رفتارتان خیلی عادی و قابل چشم پوشی باشد. در این صورت می توانید به سوژه تان نزدیک شوید و عکس های خیره کننده بگیرید.
فاکتور ترس در عکاسی خیابانی
خیلی از افراد ممکن است با ایده عکاسی خیابانی درگیر باشند اما نگران این باشند که سوژه از اینکه از او عکاسی کرده اید عصبانی شود و شما را با خشونت فیزیکی تهدید کند یا حتی به پلیس زنگ بزند. ترس فاکتور مشترک بین تمام عکاسان خیابانی و بهتر بگویم عکاسان مستند است اما با تمرین ذهنی و فیزیکی می توانید آنرا مهار کنید. توصیه می شود مواقعی که بیرون هستید دوربین همراه داشته باشید حتا اگر عکاسی نمی کنید اینگونه بعد از مدتی به وجود دوربین در کنارتان عادت می کنید. روش های زیادی برای مهار اینگونه ترس ها وجود دارند که چند تایی از آنها را با هم مرور می کنیم:
یک نقطه جالب پیدا کنید و در حالی که دوربین خود را در دست دارید آن جا بنشینید. خیلی از عکاس ها زمان زیادی را در سفر، در کافه ها و رستوران ها می گذرانند. دوربین شما باید همیشه برای هر موقعیتی که رخ می دهد آماده باشد و منتظر باشید تا یک موقعیت عکاسی خوب برای شما رخ دهد. در حالی که بیرون کافه با دوربین تان نشسته اید نسبت به مواقعی که کنار خیابان دوربین به دست نشسته اید کمتر قابل تشخیص خواهید بود.
در مواقعی هم که در حال قدم زدن هستید به موسیقی گوش دهید. موسیقی به نوعی یک حواس پرتی است که می تواند به شما کمک کند آرامش داشته باشید و خلاقیت خودتان را بروز دهید. ممکن است این پیشنهاد منطقی به نظر نرسد اما به شدت کاربردی است. البته توصیه می شود در شب و محیط های خلوت از این تکنیک برای عکاسی خیابانی استفاده نکنید زیرا در این مواقع همیشه باید از محیط اطراف خودتان آگاه باشید.
عکاسی از زاویه لگن
به عنوان یک قانون کلی همیشه در صورتی که بتوانید دوربین را هم راستا با چشم خودتان قرار دهید، می توانید عکس های بهتری هم بگیرید اما مواقعی وجود دارد که نمی توانید دوربین را بلند کنید و در مقابل چشم تان قرار دهید. در این مواقع عکاسی از زاویه هم راستا با لگن یک تکنیک خیلی خوب برای عکاسی خیابانی خواهد بود.
زمانی که تازه عکاسی خیابانی را شروع می کنید، ممکن است برای شما سخت باشد که دوربین را مقابل چشم تان بگیرید و شات بزنید. در این مواقع می توانید دوربین را هم راستا با کمرتان بگیرید تا تصاویر صادقانه تری بگیرید. ممکن است در ابتدا این روش خیلی موفقیت آمیز نباشد اما هرچه بیشتر با دوربین تان و فاصله کانونی آن بیشتر آشنا شوید، عکس های بهتری هم می توانید بگیرید.
عکاسی خیابانی در شبانگاه
عکاسی خیابانی در طول شب در فضاهای شهری می تواند روش فوق العاده ای برای گرفتن عکس های منحصر به فرد باشد چرا که مزاحمت دیگران کمتر است و نگاه های فضول شما را دنبال نمی کند اما این کار به اندازه عکاسی در روز ساده نیست. شما باید مراقب سرعت شاتر پایین باشید تا از تار شدن تصویر جلوگیری کنید و از ایزو و دیافراگم برای جبران نور کم استفاده کنید.
در صورتی که قصد دارید از عکاسی با نوردهی طولانی استفاده کنید، سه پایه به همراه داشته باشید. استفاده از لنز با دیافراگم باز به شما این امکان را می دهد که عکس های خوبی در نور کم بگیرید و در عین حال بتوانید حرکت را هم فریز کنید. برای عکاسی در شب سعی کنید خطوط، سایه ها و ترکیب های زیبایی را پیدا کنید تا عکس شما بیان بصری قوی تری داشته باشد. عناصر ضد نور خیلی جالب هستند و با کمک سایه های پیش زمینه می توانند ترکیب های خوبی ایجاد کنند.
منتظر لحظه ی قطعی باشید
این موضوع مهم ترین تکنیک عکاسی خیابانی است. قبل از اینکه شاتر را فشار دهید به این فکر کنید که آیا اکنون زمان مناسبی برای گرفتن عکس است؟ آیا نباید بیشتر صبر کنید تا یک سوژه جذاب تر پیدا کنید و یا نور زیباتری به صحنه بتابد؟ یکی از مهم ترین تکنیک ها در عکاسی خیابانی زمانبندی است. زمانبندی درست است که داستان را خلق می کند.